Ostatnie pożegnanie Beaty Ostrowskiej-Harris, właścicielki Dóbr Korczewskich
W parafii Knychówek odbyły się uroczystości pogrzebowe Beaty Ostrowskiej-Harris, szanowanej właścicielki Dóbr Korczewskich. Zmarła w wieku 93 lat, a ostatnie pożegnanie z przewodniczył sam biskup Piotr Sawczuk. Wśród żałobników obecni byli znamienici goście, w tym wiceminister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Sławomir Rogowski oraz wicemarszałek województwa mazowieckiego Wiesław Raboszuk, co podkreśla rangę postaci i jej znaczenie dla regionu oraz polskiej kultury. Jej odejście stanowi symboliczną stratę dla dziedzictwa Korczewa, miejsca, któremu poświęciła znaczną część swojego życia.
Beata Ostrowska-Harris: dziedziczka pałacu w Korczewie
Beata Ostrowska-Harris była nie tylko właścicielką Dóbr Korczewskich, ale przede wszystkim prawowitą dziedziczką pałacu w Korczewie. To właśnie jej przypisany był los tego historycznego miejsca, które nosiło ślady wielopokoleniowej historii jej rodziny. Jako członkini rodu Ostrowskich, przejęła odpowiedzialność za zachowanie i odrodzenie tego cennego dziedzictwa, które przez lata uległo znacznym zniszczeniom. Jej życie było nierozerwalnie związane z tym podlaskim majątkiem, a jej postawa stanowi przykład determinacji w pielęgnowaniu rodzinnych tradycji i historii.
Powrót do Korczewa po latach emigracji
Po zakończeniu II wojny światowej, jako dziecko, Beata Ostrowska-Harris wraz z rodzicami opuściła Polskę, udając się na emigrację. Powrót do ojczyzny i do rodzinnego Korczewa nastąpił dopiero po 50 latach, tym razem w towarzystwie swojej angielskiej rodziny. Ten długi okres rozłąki z krajem i jego historią sprawił, że jej powrót był szczególnie wzruszający i symboliczny. Po latach życia na obczyźnie, odzyskała nie tylko swój majątek, ale przede wszystkim poczucie zakorzenienia i przynależności do polskiej ziemi i jej bogatej historii.
Korczew i pałac w obiektywie: filmy o Beacie Ostrowskiej-Harris
Film dokumentalny „Pani hrabina” z 1999 roku
W 1999 roku światło dzienne ujrzał film dokumentalny zatytułowany „Pani hrabina”, którego reżyserią zajęła się Alina Czerniakowska. Obraz ten skupia się na biografii hrabiny Renaty Ostrowskiej, matki Beaty, oraz na jej zaangażowaniu jako wolontariuszki szpitala maltańskiego w Warszawie podczas wojny. Co istotne, w pracach nad renowacją pałacu w Korczewie siostra Beata Ostrowska-Harris aktywnie wspierała swoją matkę, co czyni film również pośrednio odniesieniem do jej zaangażowania w ratowanie rodzinnego dziedzictwa. Trwający 35 minut dokument, z narracją Tomasza Marzeckiego, stanowi cenne świadectwo historii rodu i ich związku z Korczewem.
„Pani na Korczewie” (2018): biografia Beaty Ostrowskiej-Harris
Dziesięć lat później, w 2018 roku, na ekrany wszedł film „Pani na Korczewie”, który w całości poświęcony jest postaci Beaty Ostrowskiej-Harris. Ten 57-minutowy dokument, wyreżyserowany przez Sławomira Rogowskiego, z produkcją Iwony Harris i koprodukcją Alexandra Harrisa, przedstawia szczegółową biografię dziedziczki Korczewa. Film ukazuje jej losy, determinację w odzyskiwaniu i odbudowie majątku, a także jej pasje i zaangażowanie w życie kulturalne. Jest to hołd złożony kobiecie, która z niezwykłą siłą i wizją przywracała blask swojej rodzinnej posiadłości.
Festiwalowe pokazy specjalne filmów
Film „Pani na Korczewie” zdobył uznanie nie tylko wśród widzów, ale również na licznych festiwalach filmowych w całej Polsce. Specjalne pokazy tego dokumentu pozwoliły szerokiej publiczności zapoznać się z fascynującą historią Beaty Ostrowskiej-Harris i jej niezwykłym zaangażowaniem w ratowanie dziedzictwa Korczewa. Festiwalowe prezentacje stanowiły platformę do dyskusji o historii, tożsamości i znaczeniu ochrony zabytków, a także promowały postać Beaty jako inspirującej postaci współczesnej Polski.
Renowacja i dziedzictwo Korczewa
Prace nad restauracją pałacu i odzyskiwanie majątku
Po odzyskaniu majątku rodziny, który obejmował 15 hektarów z przedwojennych 20 tysięcy, Beata Ostrowska-Harris podjęła się tytanicznej pracy nad restauracją i renowacją zdewastowanego pałacu i parku w Korczewie. Od 1989 roku, z ogromną determinacją, krok po kroku przywracała dawny blask posiadłości. Jej wysiłki obejmowały nie tylko odbudowę samego pałacu, ale również odzyskiwanie cennych pamiątek, takich jak skradzione listy Cypriana Norwida do jej prababki Joanny Kuczyńskiej. Prace te były długotrwałe i wymagające, ale Beata Ostrowska-Harris wykazała się niezwykłą wytrwałością.
Wsparcie siostry w odbudowie Korczewa
W procesie odbudowy Korczewa, Beata Ostrowska-Harris mogła liczyć na nieocenione wsparcie swojej siostry, która również nosiła imię Beata. Wspólne działania sióstr pozwoliły na efektywniejsze zarządzanie procesem restauracji i pokonywanie napotykanych trudności. Współpraca między nimi była kluczowa dla postępów prac, a ich wspólne zaangażowanie w ratowanie rodzinnego dziedzictwa stanowi piękny przykład siostrzanej więzi i wspólnego celu, jakim było przywrócenie świetności Korczewowi.
Biznes i sztuka: pasje Beaty Ostrowskiej-Harris
Sztuka i design we wnętrzach pałacu Korczew
Beata Ostrowska-Harris nie tylko przywracała świetność architektoniczną pałacowi w Korczewie, ale również dbała o jego wnętrza, nadając im lekki i współczesny charakter. Podczas swojego pobytu w Wielkiej Brytanii i licznych podróży po świecie, aktywnie wyszukiwała i kupowała unikalne meble oraz dzieła sztuki, które idealnie komponowały się z historyczną architekturą posiadłości. Jej zamiłowanie do sztuki i designu jest widoczne w każdym zakątku pałacu, gdzie starannie dobrane elementy tworzą harmonijną i elegancką przestrzeń. Jej działania biznesowe, takie jak skup mleka, sala weselna czy wynajem pokoi, miały na celu sfinansowanie tych prac, co świadczy o jej wszechstronności i zaangażowaniu.
Dodaj komentarz